هدف از نگارش مقاله حاضر، تبیین راهکارهای مدیریت (ع)واطف در قرآن و حدیث بوده و با توجه به جدایی ناپذیری (ع)واطف و هیجانات از شخصیت انسان و تاثیر آن ها بر اندیشه و رفتار، در گزاره های اخلاقی و تربیتی، به گرایش ها و (ع)واطف توصیه اکید شده است؛ زیرا انسان، موجودی است آمیخته از (ع)قل و (ع)اطفه، و (ع)شق و اندیشه، و هریک از این دو ب(ع)د در ایجاد حرکت در انسان و ت(ع)الی بخشیدن او نقش اساسی دارند. یافته های پژوهش نشان می دهد (ع)اطفه، منشا م(ع)رفتی دارد و تنها پس از م(ع)رفت حاصل می شود. (ع)اطفه، یک است(ع)داد آگاهانه اکتسابی است که با موضو(ع)ی م(ع)ین، مرتبط می شود و موجود زنده را به انجام دادن رفتارهایی مشخص درباره آن موضو(ع) تحریک می کند. مدیریت (ع)واطف (هوش (ع)اطفی) به م(ع)نای کنترل (ع)واطف است؛ بدین شرح که شخص بتواند حب و بغضش را کنترل و در زمان و مکان مناسب، با استفاده از (ع)یار (ع)قل و شر(ع)، آن ها را ابراز کند. شناخت، حاکمیت (ع)قل و دین بر (ع)واطف، خدادوستی، ارتباط قلبی با خدا، خوش رویی، چشم پوشی از (ع)یوب، همدردی و خوش رفتاری از راهکارهای تربیتی مدیریت (ع)واطف در قرآن و حدیث هستند. پژوهش حاضر ازنو(ع) کیفی است و برای انجام دادن آن از روش توصیفی-تحلیلی استفاده کرده ایم. نمونه گیری به صورت هدفمند بوده و گردآوری اطلا(ع)ات به شیوه اسنادی صورت گرفته است.

(ع)دالت صحابه یکی از مسائل اختلافی بین شی(ع)ه و سنی است. در این مقاله، ابتدا، صحابه م(ع)رفی شده و ستس دیدگاه اهل سنت و شی(ع)ه درباره (ع)دالت آنها مورد بررسی قرار گرفته و س(ع)ی شده تا قا(ع)ده ای برای تشخیص صحابه از سوی هر دو دیدگاه ارائه شود و حب و بغض (ع)لی ((ع)) به (ع)نوان قا(ع)ده ای برای تشخیص (ع)دالت صحابه مورد نقد و بررسی قرار گرفته است.

روایت «حب (ع)لی حسنه لا تضر م(ع)ها سیئه، وبغضه سیئه لا تنف(ع) م(ع)ها حسنه» حدیث مشهور و مستفیضی است که به سبب پیوند و ارتباط با (ع)قاید و کلام شی(ع)ی، از اهمیت والایی برخوردار است. پژوهش پیش رو بر آن است تا نخست سیر نقل روایت را در میان مناب(ع) و مصادر روایی شناسایی کند، سپس با دستیابی به اسناد و طرق گوناگون روایت و با کنکاشی رجالی، کیفیت سندی آن را مطال(ع)ه نماید. بخش پایانی این نوشتار به واکاوی مراد و مقصود روایت اختصاص یافته است که از رهگذر نقد و بررسی اقوال گوناگون به بیان برداشت ها و تاویلات مقبول و نامقبول از روایت می پردازد.

هدف پژوهش حاضر شناساندن نقش هیجان های (ع)شق و نفرت در انگیزش اخلاقی است. در این تحقیق با روشی تحلیلی و (ع)قلی به سراغ روایات و آیات قرآن کریم رفتیم ، همچنین در کتب دیگر اخلاقی و روانشناسی جست و جو کرده و مطالبی را در ارتباط با این موضو(ع) گردآوری نمودیم. یافته های پژوهش نشان داد که شناخت برای ایجاد انگیزش اخلاقی کافی نمی باشد و به هیجاناتی نظیر حب و بغض هم نیاز است. این مطلب به خوبی از آیات قرآن کریم و روایات استفاده می شود اما حب و بغض برای اینکه انگیزش اخلاقی را ایجاد کنند باید دارای شرایطی باشند که از آن جمله ضرورت همراهی آنها با یکدیگر و ت(ع)لق آنها به مت(ع)لقاتشان به خاطر خدا می باشد. در پایان هم آثار حب و بغض بیان شد که از آن جمله اطا(ع)ت از خدا و رضای به قضای او و انس والفت با وی می باشد.

اصطلاح دین در قرآن و (ع)رف جاری مسلمانان نسل های اول و ب(ع)د آن، تا اندازه ای متفاوت و متحول بوده است. اما دین اسلام یا دین محمد، (ع)نوانی است که به سر(ع)ت رواج یافته است. در جنگ جمل، یکی از مخالفان برای ط(ع)نه از ت(ع)بیر «دین (ع)لی» استفاده کرد. این ت(ع)بیر چند بار دیگر هم در جاهای مختلف به کار رفته است. برداشت برخی از این ت(ع)بیر، البته با نو(ع)ی ابهام، تلقی دودینی است. در این مقاله س(ع)ی شده است این تفسیر که در تفسیری غالیانه از تاریخ (ع)صر اول شی(ع)ه صورت گرفته، مورد نقد و بررسی تاریخی قرار گیرد و کاربردهای مختلف آن، انگیزه ها، و فضای حاکم بر آن مورد تأمل قرار گیرد.

در این مقاله نخست از قصور در توصیف مقام والای حضرت (ع)لی ((ع)) و اب(ع)اد گوناگون شخصیتش که (ع)الم وجود را به حیرت در انداخته سخن رفته و اینکه شرافت و اصالت، دانایی و درایت، دلیری و شجا(ع)ت، رهبری و کفایت و مهر و محبت به وجود شریفش (ع)زت و مکانت و اوج و مرام و جلوه و مقام یافته است دیگر اینکه همه این صفات در خلوص و اخلاص او غرقند.اگر سخنان والایش نبود بسیاری از اش(ع)ار تازی و پارسی نبود و سرانجام از خلوص و اخلاص و تقوی و یقین و حقیقت از نظر (ع)لی ((ع)) یاد شده است و اینکه قرآن (ع)لی خالق درباره (ع)لی قرآن ناطق چه می گوید؟

روایات بسیاری بر محبت اهل بیت (ع)لیهم السلام تاکید نموده و آثارش را بیان کرده اند. نگاه سطحی به مفهوم برخی از این روایات، موجب اباحه گری می شود. روایت «حب (ع)لی بن ابی طالب حسنه لا تضر م(ع)ها سییه. . . »، نمونه ای از این روایات است که موجب طرح دیدگاه های متفاوتی شده که در متن حاضر بررسی می شود. این نوشتار به روش کتابخانه ای و با رویکرد توصیفی-تحلیلی، در پی (ع)رضه مفهوم درست روایت است. یافته پژوهش (ع)بارت است از این که با استناد به برخی آیات قرآن و با مراج(ع)ه به تفاسیر و حدیث م(ع)تبر امالیشیخ مفید و صحیحه امالی شیخ طوسی، حب واق(ع)ی ملازم اطا(ع)ت بوده و از مفاهیم درست روایت آن است که سییه در آن، به م(ع)نای گناهان کوچک است و حب (ع)لی ((ع)) سبب آمرزش صغایر می شود. تحلیل درست دیگر آن است که دوستی با (ع)لی ((ع))، حسنه ای است که هیچ گناهی اثر آن را حبط و بی اثر نمی کند؛ زیرا ایمان کامل، با حب اهل بیت (ع)لیهم السلام محقق می شود.

واق(ع)ة (ع)اشورا به (ع)نوان نقطة (ع)طفی در تاریخ اسلام، سرشار از مفاهیم بلند انسانی، الهی و اجتما(ع)ی است که هر یک از شخصیت های آن، حامل پیام و م(ع)نایی خاص اند. در این میان، (ع)لی اصغر((ع)) فرزند شیرخوار امام حسین((ع)) به مثابة نماد کامل مظلومیت و بی دفا(ع)ی، جایگاهی ویژه در میان شهدای کربلا دارد. پژوهش حاضر با رویکردی تحلیلی و میان رشته ای، می کوشد تا با بهره گیری از مناب(ع) م(ع)تبر تاریخی و روایی، جایگاه و نقش (ع)لی اصغر((ع)) را در روایت (ع)اشورا بررسی کند. شهادت این کودک نه تنها صحنه ای اندوه بار، بلکه نمایانگر اوج بی (ع)دالتی و ستمی است که بر اهل بیت پیامبر وارد آمد. این پژوهش، با بررسی اب(ع)اد مختلف فقهی، تاریخی، احساسی و نمادشناختی نشان می دهد که (ع)لی اصغر((ع)) تنها یک نوزاد شهید نیست، بلکه سندی زنده از مظلومیت و حقانیت نهضت حسینی است؛ نمادی که تا امروز در آیین ها، ادبیات آیینی، و وجدان شی(ع)یان حضوری پررنگ دارد و حامل پیام هایی (ع)میق برای جوام(ع) انسانی در برابر ظلم و بی (ع)دالتی است.